Her ne kadar müzikler ve sinemalar tam karşıtı bir izlenim verse de her buhran depresyon değildir. Günlük konuşma lisanında “depresyondayım” biçiminde yaptığımız kullanımların kıymetli bir çoğunluğunda aslında depresyondan değil buhrandan bahsetmekteyiz. Depresyon dediğimiz olgu, bir ruh sıhhati bozukluğudur. Nasıl ki başka hastalıklarda günlük işlevlerinizden kimilerinizi kaybedersiniz, örneğin ağır bir gripte yatağa düşersiniz, depresyonda da günlük işlevselliğiniz değerli ölçüde düşer. Çoğunlukla meskenden hiç çıkmak istemez hatta yataktan dahi çıkmazsınız. Çok yemek yiyebilir ve büsbütün aç kalabilirsiniz. Daha evvel büyük bir memnunlukla yaptığınız aktiviteler bile manasını büsbütün yitirir. Yıkanmak, şahsî paklık hatta tuvalete gitmek bile büyük bir eziyetmiş üzere gelebilir. Bırakın traş olmayı yahut makyaj yapmayı yüzünüzü bile yıkamak istemezsiniz. Ayrıyeten kendinizi bedelsiz, sefil hissedersiniz. Elbette, bu belirtiler rahatsızlığın tartısına ve bireye nazaran farklılık gösterecektir. Lakin ileri seviyede depresyon intihara kadar gidebilir ve üstte saydığım stilde belirtileri olan bir kişinin kesinlikle, hiç vakit kaybetmeden bir psikiyatrist tabibe başvurması gerekmektedir.
Peki ya üstteki kadar ağır olmasa da hayatınızı etkileyen bir ıstırap, buhrandan bahsediyorsak? Bozukluk derecesinde olmasa da birtakım kahırlar hayatınızı çok etkileyebilir. Hayattan belirli bir keyif, doygunluk almak yaptıklarımız ile yanlışsız orantılıdır. Münasebetiyle, çok ağır görünmese de bir buhran durumda arkadaşlarınızla gezmek yerine daima konutta kalmak bu buhran durumunu daha da arttıracaktır. Öbür taraftan, “dışarı çık demesi kolay, hiçbirşey yapasım yok” diye düşünüyor olmanız da olası. Bu durumda da bir uzmandan yardım almaktan çekinmemelisiniz. Psikoterapi yahut ruhsal danışmanlık yardımı almak için düşüncelerinizin “hastalık/bozukluk” düzeyinde olması gerekmez.
Bazen, tanıdıklarımdan “psikolog bana ne söyleyecek, ne tavsiye verecek ki neden gideyim” üzere kelamlar duyuyorum. Bu cümleyi biraz irdelemekte fayda var. Öncelikle psikoloğun işi size ne yapmanız gerektiği ile ilgili bir tavsiye de bulunmak değildir. Psikoterapi dediğimiz süreç size ne yapmanız gerektiğini söyleyen bir süreç değil bunu bulmanız için size rehberlik edilen bir süreçtir. Çoğu vakit, terapist fikir beyan etmekten fazla soru soracaktır. Bu sorular bazen zorlayıcı olabilir, zira hayatınızda olup bitenlerle ilgili daha evvel hiç bakmadığınız bir yerden bakmaya zorluyor olabilir sizi. Birçok vakit danışanlarım birinci seans sonrasında yaşadıkları tecrübenin farklı olduğunu, arkadaş ile sohbet etmek üzere olmadığını, aslında sohbet etmek üzere bile olmadığını ve zihinsel olarak yorulduklarını belirtirler. Benim açımdan bu çeşitten tecrübeler o seansın başarılı geçtiğine dair bir işarettir.
Psikoterapi yaklaşımlarının kullandığı pek çok teknik ve prensip vardır. Bu teknikleri ve prensipleri âlâ kullanan bir terapist ile çalıştığınızda, elbette sizin de gayretinizle, başarılamayacakmış üzere görünen amaçlara ulaşmanız mümkün olabilir. Elbette değişim kolay değildir, uğraş ister ve bu efor sayesinde daha doyumlu bir hayat yaşamanız mümkün olabilir ..
