BURSA’nın Mustafakemalpaşa ilçesi kırsalında bitkin bulunan ve 3 haftalık tedavi süreci tamamlanan kızıl akbaba, Uludağ Ulusal Parkı’nda tabiata salındı. Kızıl akbaba cinsinin Bursa’da en son 1975 yılında kayıt altına alındığı,49 yıldır ise resmi olarak gözlemlenmediği öğrenildi.
Doğada tipine ender rastlanan, Bursa’da ise son kaydı 1975 yılında yapılan kızıl akbaba, 14 Aralık’ta Mustafakemalpaşa ilçesi kırsalındaki bir tarlada çiftçiler tarafından bulundu. Belediye takımlarına teslim edilen kızıl akbaba, Tabiat Müdafaa ve Ulusal Parklar 2’nci Bölge Müdürlüğü’ne bağlı Karacabey ilçesinde bulunan Celal Acar Yaban Hayvanı Kurtarma ve Rehabilitasyon Merkezine teslim edildi. Göç seyahati sırasında yorgun ve bitkin düştüğü, enfeksiyon, ishal ve güç kaybı üzere sıhhat problemleri bulunduğu belirlenen kızıl akbaba, 3 hafta süren tedavisinin akabinde sıhhatine kavuşarak, Uludağ Ulusal Parkı’nın Bakacak mevkisinden tabiata salındı.
‘SÜRÜ HALİNDE YAŞARLAR, TEK EŞLİDİRLER’
Kafesinden çıktıktan sonra uçarak gözden kaybolan kızıl akbabanın, Celal Acar Yaban Hayvanı Kurtarma ve Rehabilitasyon Merkezi’nin açıldığı 2011 yılından bu yana tedaviye getirilen birinci kızıl akbaba olma özelliğini taşıdığını belirten Tabiat Muhafaza ve Ulusal Parklar 2’nci Bölge Müdürü Ali Bozkurt, şöyle konuştu:
“3 haftadır merkezimizde tedavisi süren Kızıl Akbaba tabiata salınabilecek duruma gelmiştir. Genel sıhhat durumu düzelmiş ve şu an 7,5 kilo tartıya ulaşmıştır. Birden fazla insan ülkemizde akbabaların yaşadığından habersizdir. Ancak ülkemizde ‘kara’, ‘kızıl’, ‘sakallı’ ve ‘küçük’ olmak üzere 4 akbaba tipi gözlemlenmektedir. Kızıl akbaba ya da bilimsel ismiyle gyps fulvus, ülkemizde görülen bu 4 akbaba cinsinden birisidir. E-bird kayıtlarına nazaran Bursa’da birinci kaydı Uludağ Ulusal Park alanımızda 7 Eylül 1975’te kaydedilmiştir. Epey iri bir akbaba çeşidi olan kızıl akbabalar kayalık ve dağlık toprakta yaşar, kaya yarlarındaki çıkıntılarda koloniler halinde yuva yaparlar. Sürü halinde yaşasalar da aslında tek eşlidirler ve çoklukla ömür uzunluğu tıpkı eşle hayatlarını sürdürürler. Bursa’mızda uzun müddettir görünmüyordu. 1975 yılında alınmış bir kayıt vardı. Jenerasyonu tükenme tehlikesi altında, nadir bulunan çeşitlerimizden. Varlığını tespit etmemiz açısından hoş bir müşahede oldu.”
