İşim, Mesleğim, Bebeğim, Ailemin Geleceği…
Gelişim Psikolojisi Uzmanı Burçin DEMİRKAN BAYTAR ile bakıcı seçimi hakkında anne-babaların en çok üzerinde durdukları mevzuları konuştuk. Çalışsın çalışmasın birçok anne çocuk bakımında dayanağa muhtaçlık duyar. Üstelik bilhassa büyük kentlerde, hala, teyzeler üzere yakın akrabalar da eskisi kadar toplumsal dayanak veremiyorlar. Bebeği olan anne, bebeği ile ilgilenmek için uğraşırken var olan başka sorumlukları ile ilgili de düzenlemelere gereksinim duymaktadır. Üstelik yeni gelen bebekten evvel dünyaya gelmiş büyümeye çalışan çocuklar varsa onların ruh sıhhatini düşünmek de değerli. Bu devirde bebek bakımında anne-babaların takviye arayışları olmakta ve farklı tahliller devreye girmektedir. 14 yıllık meslek yaşantımda daima birebir soru ile karşılaştım.
Bebeğime kim baksın?
Yıllarca çok sayıda çocukta, bakan bireylerin tesirlerini gözlemledim. Gelişim Psikolojisi Yüksek Lisans tez pozisyonu bakıcı tavırlarının gecikmiş konuşmaya tesiri üzerine çalıştım. Husus seçiminde tecrübelerin çok tesiri var. Alışılmış hocamın da katkısı büyük… Anne, baba, bakıcı, büyükanne, büyükbaba, kreş bebeğin bakımında rol alıyor. Bakım verenler bazen birden fazla kişi de oluyor. Bakım veren bireylerde sorun varsa, çocuğun meseleler yaşama ihtimali yüksek. Üstelik bakım veren şahısların ortasında yaşanacak tavır birliği olması da çok değerlidir. Anne-baba ve öbür bireyler bebeğe ve çocuğa misal yaklaşım sergilemeli. Bebek ve çocuğun duygusal, bilişsel gelişiminde bakım veren kişinin değeri, o kadar geniş kapsamlı bir mevzu ki üzerine bir kitap yazmak mümkün.
Bakım veren bireylerde sorun olunca çocuklar ne üzere sorun yaşıyor?
Bu sorun bazen takıntılar oluyor. Bazen çok hareketlilik, bezen kekemelik, konuşmada gecikme. Uzun bir liste sayabilirim ancak her vakit bu üslup sorun yaşayan çocuğa bakım veren sıkıntılıdır diyemem . Sonuçta her çocuk kendine has hikayesi var.
Bebekliklerin duygusal gelişimi etkileyen faktörler nelerdir?
Bebeklik periyodunda duygusal gelişimin sağlıklı olabilmesinde en değerli rol anne babaya düşmektedir. Günümüz şartlarında annelerin ve babaların birçoklarının ağır çalışıyor olması nedeniyle büyük anneler, büyükbabalar, profesyonel bakıcılar, kreşler de bebek bakımında rol almaktadır fakat hiç biri anne babalık yapmaz. Bebeklikteki bağlanma kavramı, çok değerlidir. Bağlanma süreci, anne-baba ve bebeğe bakım veren öbür şahısların olumlu reaksiyonların verilmesi ile olumlu istikamette gelişir. Bebekte inanç hissinin yerleşmesinde, bakım veren kişililerin tavırlarının inanç verici ve rahatlatıcı olması çok değerlidir. O nedenle bebeğe kimin baktığı kadar, nasıl baktığı da çok değerlidir. Bakan bireylerin his ve davranışlarının tümü sağlıklı bir bebek ve sağlıklı bir çocuk yetiştirmeyi de değerli rol oynar. Bu his ve davranışlar çocuğun zihinsel gelişimini ve bedensel gelişimi de tesirler. Bu nedenle bakan kişinin ruh sıhhati da en kıymetli ayrıntılardan biridir. Bu mevzuda uzun uzun konuşulabilecek irtibatlı birçok bahis var. Depresyonda bir anne çocuğuna düzgün bakım verebilir mi sizce? Tabi ki veremez. Bir bebeği ne kadarken bakıcıya bırakmak onun ruhsal gelişimi açısından tehlikeli? Şu kadarlıkken çocuğunuzu bırakmayın üzere bir teklifiniz var mı? Neden? Bebekle, bebeğe bakım veren ortasında gelişen ve bebekte inanç hissini yerleştiren güçlü bir bağ vardır. Birinci yılın ikinci yarısına kadar diye de anlatabileceğimiz 6 aydan sonraki devirde bebek kendi gereksinimlerini karşılayan bakıcıya bağlanmaya başlar. Bu bağlanma süreci çocuğun, çocukluk ve ergenlik periyodunda ortaya çıkan birçok psikopatolojinin kaynaklı sorun bebeğin birincil bakıcısı ile olan münasebetinin niteliği ile yakından ilgilidir. Literatürdeki bilgilerle tecrübelerimi birleştirerek düşündüğümde, net yaş söylemenin yanlışsız olmadığını düşünüyorum. Ailenin dinamiklerine nazaran değişir. Bence, bu mevzu “aile çocuk danışmanlığı” hususudur. Profesyonel takviye bu aşmada süreci kolaylaştırır. Bebeğin gelecekteki ruh sıhhati için sağlam bir yatırım yapılmış olur. Fakat en az bir yaşına kadar mümkünse 2 yaşına kadar anne bakımı âlâ olur. 2 yaşta kreşe başlanabilir. Çocuklar okul öncesinde anaokulu eğitimine 3-3,5 yaş aralığında başlayabiliyor. Bu yaşa gelen çocuk, temel bakım gereksinimleri açısından daha bağımsız oluyor. Bu yaş daha da uygun.
Ancak anne çocuğuyla tüm gün birlikte olmaktan keyif almazsa, iş hayatını özlerse depresyona giriyor. Kıymetli olan çocuğa bakan bireylerin sağlıklı olmasıdır. İşte bu üzere tecrübelerim nedeniyle ayrılma yaşı anneden anneye, aileden aileye değişir diyorum. Okul fobisi, özgüven sıkıntıları üzere sorularla danışmanlık merkezimize gelen çocuklarla yaptığım aile çalışmalarında, çocuklarıyla oyun oynamayı sevmeyen ya da vakit bulamadığını söyleyen birçok anne babayla karşılaşmaktayım. Üstelik bu anneler çalışmıyor. Kelamın özü bebeğimizin, çocuğumuzun oyun, beslenme üzere gereksinimlerine hayatımızda yer açmak ve bu yaşantılardan keyif almak kıymetli.
Anneye kendini ve çocuğunu/bebeğini bu sürece hazırlaması için tavsiyeleriniz var mı?
Küçük ayrılık süreçleri ile başlamak uygun olur. Bebek yarım saat diğerinin bakımında olduktan sonra annesinin geldiğini tecrübeler. Sonra bu saat dilim etaplı olarak açılır. Natürel bu hazırlıkta hangi yaştaki bir çocuktan bahsettiğimize nazaran değişir. Dediğim üzere bu husus da yapılacak şeyleri yaşa ve aileye nazaran yapılandırmak gerekiyor.
Anneye bakıcı bulması konusunda tavsiyeleriniz var mı? Nelere dikkat edilmeli? Bakıcının eğitimli olması en değerli kriter olmalıdır. Bakıcının seçimi ve eğitimini uzman dayanağıyla yapmayı şiddetle öneriyorum. Ayrıyeten gelişim takibi çok kıymetli. Bakıcılar, büyükanneler klasik bilgilerle bebeğin gelişiminin yolunda olduğunu söyleyebiliyor. Ancak maalesef bazen gerçek o denli olmuyor. Üç ayında konuşamayan bir çocuğa, erkek çocuktur konuşur diyerek her şey yolundaymış üzere davranıyorlar mesela… Fakat yanlış! Uzman tarafından çocuğun gelişimi takip edilse bakım veren şahıslar de anne babayı yanlış yönlendirmeyecek. Bebekler de sağlıklı gelişecektir. Anneanne/Babaanne üzere akrabaların bakma imkanı varken bebeği/çocuğu bir bakıcıya bırakmak gerçek mu? Hangisini önerirsiniz?
Büyükanneler kontrolünde, 25 yaşlarda ve üstü bir bakıcı öneririm. Büyükanneler çocuğun gücüne yetişemiyor bence. Ancak istisnalar da var.
Anne ve bakıcı ortasındaki irtibat nasıl olmalı?
Daima birebir soru. Asıl soru ”Bu profesyonel bakıcı nasıl biri olmalı” Meskeninizde çalışan biri üzere değil ailenizin bir üyesi üzere hürmet çerçevesinde irtibat kurmak gerektiğini söyleyebilirim.
Bebeğin/çocuğun bir müddet sonra kendisinden uzaklaştığını bakıcısına daha fazla yakın olduğunu hisseden anne ne yapmalı? Tavsiyeleriniz neler? Anne meskene geldiğinde tertipli olarak çocuğuyla kaliteli vakit geçirmeye itina göstermeli. Çocuğuna daha çok vakit ayırmalı. 3-5 aylıkken bakıcıya ya da anneanneye/babaanneye bırakılan bir bebeğin ileri ki yaşlarda anneyle alakası etkileniyor mu? Bu türlü olması gerekiyorsa annenin suçluluk duymaması değerli, çocuğun yanında olabildiği vakitlerin kaliteli geçmesidir. Ve tabi ki bakım veren kişinin davranış ve tavırları da en değerli ayrıntılardan biridir.
